به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه نشان داد که این میمونها از ساختارهای صوتی پیچیده با معنا استفاده میکنند، بسیار شبیه به نحوه سنتز کلمات در زبان انسان. این یافتهها تصورات قبلی در مورد منحصربهفرد بودن ارتباطات انسانی را به چالش میکشد و نشان میدهد که برخی از جنبههای اساسی زبان ممکن است ریشههای تکاملی باستانی داشته باشند.
محققان به نظارت بر رفتار بونوبوهای وحشی در جمهوری دموکراتیک کنگو متکی بودند. آنها برای اولین بار از روشهای زبانی پیچیدهای برای تجزیه و تحلیل الگوهای ارتباطی این حیوانات استفاده کردند.
تیم تحقیقاتی توانستند نشان دهند که ارتباط آوایی بونوبو به "ترکیب" بستگی دارد، یک ویژگی زبانی که امکان جمع آوری واحدهای آوایی معنی دار را در ترکیب بندیهای بزرگتر فراهم میکند، جایی که معنای نهایی به معنای واحدهای منفرد و نحوه ساختار آنها با هم بستگی دارد.
دانشمندان نوعی "فرهنگ لغت بونوبو" ایجاد کردند که در آن تمام صداهای تولید شده توسط این میمونها را ضبط کردند و آنها را با معانی خاصی مرتبط کردند. در مرحله بعد، آنها بررسی کردند که چگونه این صداها با هم ساختار یافتهاند و چگونه این ساختار بر معنای نهایی تأثیر میگذارد.
نتایج شباهت قابل توجهی را بین ساختارهای آوایی بونوبوها و ساختارهای پیچیده زبانی در انسان نشان داد.
پروفسور مارتین سوربک، از دانشگاه هاروارد، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: "از آنجایی که انسانها و بونوبوها یک جد مشترک دارند که ۷ تا ۱۳ میلیون سال پیش زندگی میکردند، داشتن ویژگیهای مشترک تعجب آور نیست. اما یافتههای ما نشان میدهد که ویژگی نحوی زبان ممکن است بسیار قدیمیتر از آن چیزی باشد که فکر میکردیم و حداقل به ۷ میلیون سال پیش برمی گردد.